Tia Hellebaut: “Als ik naar de Olympische Spelen kijk, voel ik de solidariteit tussen mensen”

Op de Olympische Spelen van 2008 in Peking sleepte ze met een sprong over 2.05 meter een gouden medaille in de wacht. Een prestatie waarmee ze definitief een plek veroverde tussen onze nationale sporthelden. Tia Hellebaut was een van de prominente gasten op ManiFiesta.

“We hebben het zeker niet slecht gedaan”, zegt Tia Hellebaut als we haar vragen hoe ze de prestaties van de Belgische sporters op de Olympische Spelen van Parijs beoordeelt. “Maar in de toekomst kunnen we zeker nog beter.” Ook na haar carrière als topsporter blijft Hellebaut actief in de sportwereld en heeft ze de spirit nog niet verloren: de lat moet steeds hoger.

Was die gouden medaille in Peking voor jou het hoogtepunt van je carrière?

Tia Hellebaut. Olympisch goud blijft voor een sporter zeker het hoogst haalbare. Als je op het juiste moment en op de juiste plaats je beste prestatie kan neerzetten en met goud naar huis kan gaan, dan is dat zonder twijfel een absoluut hoogtepunt in je carrière. Die Olympische medaille overstijgt voor mij ook alle andere gouden medailles die ik haalde. En sowieso is deelnemen aan de spelen voor elke sporter een droom.

Wat altijd opvalt bij grote sportevenementen als de Olympische Spelen is dat er dan een groot gevoel van nationale eenheid ontstaat. Hoe komt dat?

Tia Hellebaut. Als sporter is het toch altijd bijzonder als je je land mag vertegenwoordigen. Sport is ook emotie. Mensen identificeren zich bij die grote evenementen graag met de sporters die op het veld staan. We voelen ons dan heel erg samen. Samen Belg, samen sterk. Sport brengt mensen samen. Bij de Olympische Spelen kijken we bijvoorbeeld ook naar sporten die we niet zo goed kennen, gewoon omwille van de landgenoten die meedoen. Dat is mooi. Door de sport krijgen we veel meer het gevoel dat we één land zijn en dat we daar fier op mogen zijn. Er is in ons land veel diversiteit, wat veel uitdagingen met zich meebrengt maar ook heel mooi is.

Lees verder onder de video

Eenheid, samenwerking en solidariteit zijn ook waarden die deel uitmaken van de Olympische gedachte.

Tia Hellebaut. We zien de spelen toch graag als een moment van vrede op aarde. Een moment waarop we alle mensen samenbrengen voor een mooi sportief feest. Als ik naar de Olympische Spelen kijk, dan voel ik die solidariteit tussen mensen. Iedereen heeft hetzelfde doel, welke kleur je ook hebt of welke religie je ook aanhangt. Het creëert respect voor elkaar.

Een schaduwzijde in Parijs was wel dat alle daklozen enkele weken voor het begin van de spelen uit het straatbeeld verwijderd werden.

Tia Hellebaut. Dat is natuurlijk heel jammer. Die mensen zouden de nodige ondersteuning moeten krijgen. In plaats van ze uit het beeld te werken, zouden ze een dak boven hun hoofd moeten krijgen, zodat zij ook fier kunnen zijn om in Parijs te wonen.

Je hebt een succesvolle sportcarrière gehad, heel wat indrukwekkende prestaties neergezet. Veel mensen denken dan: die zal zeker wel binnen zijn.

Tia Hellebaut. Dat is helaas niet het geval. Een carrière in de topsport loopt zeker niet altijd over rozen. Toen ik begon als professioneel sporter, had ik een maandloon van 900 euro. Daar loop je natuurlijk niet ver mee. Ik kon me niet verzorgen zoals het zou moeten. De dokter, de apotheker, de kinesist, daar had ik allemaal geen geld voor. Toen ik olympisch kampioene werd, kreeg ik een netto maandloon van 1450 euro. Dat kan je moeilijk een vetpot noemen. Na mijn sportcarrière ben ik ook gewoon moeten gaan werken om geld te verdienen. Veel topsporters hebben het echt wel moeilijk, zeker als ze nog niet op het allerhoogste niveau zijn. Ik coach nu bijvoorbeeld Thomas Carmoy, een Franstalige atleet. Hij ging ook naar de Olympische Spelen en werd vierde in het Europees kampioenschap hoogspringen. Hij heeft heel weinig sponsoring en moet dus ook maar zien rond te komen. Wat meer overheidssteun voor de brede sport zou zeker welkom zijn. Je ziet nu bijvoorbeeld ook dat sportclubs hun lidgeld moeten verhogen omdat ze anders hun trainers niet kunnen betalen.

Je bent moeder van drie kinderen. Welke impact heeft het moederschap gehad op je carrière?

Tia Hellebaut. Toen ik zwanger werd, werd mijn contract meteen gestopt, omdat ik niet verder aan atletiek kon doen. Dat maakt het natuurlijk niet makkelijker. De Amerikaanse atlete Allyson Felix kreeg het voor elkaar dat haar contract met Nike niet werd stopgezet omwille van haar zwangerschap. Dus er beweegt wel wat op dat vlak. Nadat ik een tweede kind kreeg, ben ik nog een keer teruggekomen en kreeg ik terug een contract. Ik heb dan nog een vierde plaats behaald op de Olympische Spelen van 2012 in Londen. Daarna kwam ons derde kind. En dan begon de zoektocht naar wat ik verder zou doen. Ik ben mij dan bijvoorbeeld gaan toeleggen op evenementen met kinderen. Dat vond ik wel mooi om te doen. Kinderen laten bewegen, is voor mij belangrijk. Omdat ik zelf heb ervaren hoe ik mij door sport beter ben beginnen voelen, zelfzekerder, hoeveel vrienden ik er door kreeg. Ik heb veel gekregen van de sport.

Wat wil je in de toekomst nog graag zien en doen?

Tia Hellebaut. Zelf wil ik mij als coach verder ontwikkelen, om mijn atleten tot betere prestaties te brengen. En in de Tia Hellebaut Academy, een project dat ik samen met mijn man leidt, wil ik graag zoveel mogelijk kinderen bereiken, in beweging brengen en een leuke tijd bezorgen op onze sportkampen. Verder denk ik dat het heel belangrijk is om sport voor iedereen zo toegankelijk mogelijk te maken. Als we mensen aan het sporten kunnen brengen, is dat goed voor onze gezondheid, voor de gezondheidszorg, voor integratie en solidariteit.