Het is 22 maart, vroeg in de ochtend. Samen met een aantal militanten van ACV Openbare Diensten vertrek ik richting Brussel voor een betoging tegen de afbouw van de loopbaanonderbreking. De dag zou beginnen met een betoging tegen de zoveelste besparing van deze regering, maar eindigt in een gitzwarte dag voor de Belgische bevolking. Wat overblijft na de aanslagen is angst, woede en onzekerheid, maar ook de roep om solidariteit en verdraagzaamheid.